Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

a via aberrare

  • 1 Richtung

    Richtung, I) das Hinrichten nach etw.: directio alcis rei ad alqd (z.B. directio rationis ad veritatem). – II) das Hingerichtetsein: regio. tractus (Gegend, Strich). – via (der Weg). – natura (natürlicher Gang etc., z.B. secundum naturam fluminis). – inclinatio (die Neigung, auch die veränderte). – ratio (Verfahren, Tendenz, Charakter, z.B. die philosophische R. jmds., ratio, quam alqs sequitur in philosophia: demokratische R., ratio popularis); verb. ratio atque inclinatio (Geist u. R. = die ganze R., z.B. temporum). – voluntas (das Wollen, Bestreben, die geistige R. ichtung, z.B. varia sunt hominum iudicia, variae voluntates); verb. ratio voluntasque (z.B. dicendi). – indoles (angeborener Charakter, eigentümliche R., z.B. ingenii). – in gerader R., rectā regione; rectā viā; rectā; in rectum od. in directum (vgl. »geradeaus«): in schräger R., oblique: in obliquum (beide z.B. ferri): nach der entgegengesetzten R., in contrarium (z.B. tendere): nach (dort) dieser R. hin, illuc (z.B. zieht es mich, rapior, auch bildl.): nach allen R. hin, quoquoversus (im allg.); in omnes partes (nach allen Teilen des Landes hin, z.B. servos dimittere): nach entgegengesetzten R. hin, in contrarias partes: nach verschiedenen R. hin, in diversas partes; in diversum; per diversa; auch diversi (z.B. discesserunt); u. dissipati (dah. fuga dissipata, eine Flucht nach versch. R. hin): von verschiedenen Richtungen her (kommen etc.), diversis itineribus: in derselben R. fliehen, eādem fugere: in gleicher R. entfernt sein von etc., pari tractu abesse ab alqo loco: einer Sache die Richtung geben nach etc., alqd dirigere in od. ad alqd (z.B. navem in portum, ad litora): dem Laufe des Flusses eine andere R. geben, avertere fluminis cursum. – die R. (seinen Lauf) nehmen nach etwas, cursum dirigere ad alqd (z.B. ad litora): eine fehlerhafte R. nehmen, in vitium (se) vertere (bildl.): die R. behalten, cursum tenere (bes. von Schiffen u. Schiffenden): ganz dieselbe R. beibehalten, nullum cursus sui vestigium inflectere: die R. verlieren, a via aberrare (vom Wege abkommen); cursum non tenere (nicht geraden Lauf halten, bes. von Schiffen und Schiffenden): eine andere R. nehmen, flectere iter (einen andern Weg einschlagen, von Menschen); [1967] immutari (sich ändern, bes. im üblen Sinn, sich verschlechtern). – eine R. (nach einer Gegend etc. hin) haben, s. gehen no. II, C, b. – eine falsche R. nehmen, deerrare (vom Ziele abirren).

    deutsch-lateinisches > Richtung

  • 2 fehlgehen

    fehlgehen, a via aberrare (falsch gehen). – frustra venire (umsonst kommen): der Schuß geht fehl, s. fehlen no. I.

    deutsch-lateinisches > fehlgehen

  • 3 Дорога

    - via; iter; cursus;

    • узкая дорога, по которой повозки едва (с трудом) могли бы проехать в один ряд - iter angustum, vix qua singuli carri ducerentur;

    • железная дорога - via ferrea;

    • лесная дорога - via silvatica;

    • вдоль недавно проложенных дорог - secundum vias recenter structas;

    • мостить дорогу - viam sternere;

    • шоссейная дорога - via lapidibus strata;

    • на склонах у дороги - in declivibus ad viam;

    • по обочинам дорог - ad viarum margines;

    • по дороге к горе - in itinere ad montem;

    • скотопрогонная дорога - tractus pascuus;

    • проселочная дорога - trames,itis,m;

    • сбиться с дороги - aberrare;

    • в город ведут три дороги - tres viae sunt ad urbem;

    • строить (прокладывать) дорогу - viam munire (facere, aperire);

    • дорога из Ассора в Генну - via, qua Assoro itur Hennam;

    • то, что недавно было тропинкой, стало дорогой - modo quae fuerat semita, facta via est;

    • пуститься в путь по дорогам и бездорожьям - per vias inviaque in vias se dare;

    • иди своей дорогой - abi tuam viam;

    • идти по дороге - via ire;

    • дать, уступить дорогу кому-л. - dare alicui viam;

    • ездить по Аппиевой дороге (viam) Appiam terere;

    • дорога, по которой не ступала нога человека - nulla via humano trita pede;

    • дорога, ведущая к стенам Плутона - via, quae tendit sub moenia Ditis;

    • дорога имела протяжение в десять дневных переходов - via erat decem dierum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дорога

  • 4 abkommen

    abkommen, I) absichtlos sich entfernen: deerrare, aberrare ab alqo od. ab alqa re u. bl. alqā re. – labi alqā re (abgleiten). – deduci ab od. de alqa re. depelli alqā re, ab od. de alqa re (abgebracht werden durch andere). – deterreri ab od. de alqa re (abgeschreckt werden). – vom Wege a., decedere viā od. (von Schiffen) cursu suo; deerrare itinere; aberrare viā: vom (rechten) Wege a., deerrare recto; recto itinere labi (auch uneig.); a recta via deduci (auch uneig.); deflectere de via (auch uneig.): von seinem Vorhaben a., aberrare a proposito; deterreri a proposito: von seiner Meinung a., deduci de sententia; depelli sententiā; deterreri de sententia: vom Thema a., s. Thema. – abkommen können (Zeit, Muße haben), vacuum esse: nicht a. können, vacui temporis nihil habere. – II) außer Gebrauch kommen: in usu esse desinere (aufhören in Gebrauch zu sein). – obsolescere. exolescere (veralten, von Einrichtungen, Abgaben). – aboleri (abgeschafft werden, von Gesetzen etc.). – tolli (aufgehoben werden, v. Abgaben). – abgekommen, obsoletus; exoletus (auch mit dem Zus. vetustate). – ein altes, abgekommenes Gesetz, antiqua et mortua lex. Abkommen, das, I) = das Abirren, w. s. – II) der Vergleich; z. B. ein A. mit jmd. treffen, s. abfinden (sich).

    deutsch-lateinisches > abkommen

  • 5 abweichen

    abweichen, I) sich nach und nach entfernen: declinare. deflectere (abbiegen). – digredi (abgehen; diese drei mit Willen a., eig. und uneig.); alle drei ab alqa re. – aberrare, deerrare (ab) alqā re (ohne Wissen u. Willen, eig. u. uneig.). – discedere ab alqa re (übh. von etwas abgehen, es verlassen, z. B. a commentariolis suis). – degenerare ab alqa re (abarten, z. B. a more civili). – von den Worten a., recedere a verbis. – vom rechten Wege a., de via decedere; deerrare itinere; aberrare viā; recto itinere labi (alle auch uneig. = von der Bahn der Tugend, des Rechts a.). – II) verschieden sein: discrepare cum alqo oder cum alqa re (nicht im Einklang stehen, Ggstz. concinere). – abhorrere ab alqa re (im Widerspruch stehen). – dissidēre, dissentire ab u. cum alqo (in Meinung und Gesinnung nicht übereinstimmen, eine abweichende Ansicht haben, Ggstz. consentire). – die Meinungen weichen voneinander ab, variatur sententiis: die Erzählungen des Vorfalls weichen voneinander ab, variata est memoria actae rei: die Schriftsteller weichen darin voneinander ab, discrepat inter scriptores.

    deutsch-lateinisches > abweichen

  • 6 declino

    dēclīno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] détourner, dévier, s'écarter. [st2]2 [-] au fig. écarter; s'éloigner de, différer, diminuer, se rejeter sur. [st2]3 [-] éviter, esquiver, fuir. [st2]4 [-] donner une flexion grammaticale, dériver, décliner, conjuguer. [st2]5 [-] prendre une flexion grammaticale, se décliner, se conjuguer.    - a Roma declinare: se détourner de Rome.    - a malis declinare: éviter le mal.    - a proposito declinare: s’écarter de son projet.    - declinare sese recta regione viai (= viae), Lucr.: se détourner de la ligne droite.    - declinare agmen, Liv.: diriger son armée d'un autre côté.    - declinare lumina ex aliquo, Cat.: détourner les regards de qqn.    - declinare lumina somnio, Virg.: fermer les yeux pour dormir.    - paulum ad dexteram de via declinavi, Cic.: j'ai pris un peu sur la droite.    - quaedam verborum figurae paulum figuris sententiarum declinantur, Quint.: quelques figures de mots diffèrent un peu des figures de pensées.    - declinare a proposito, Cic.: s'éloigner du but.    - declinat amor, Ov.: l'amour diminue.    - declinare ad discendum jus, Quint.: se rejeter sur l'étude du droit.    - ad illa (remedia) declinandum est, Quint.: il faut en venir à ces remèdes.    - declinare in pejus, Quint.: devenir pire.    - declinare ictum, Liv.: parer un coup.    - declinare vitia, Cic.: fuir les vices.    - declinare laqueos judicii, Cic. Mil. 15.40: tâcher d'échapper aux poursuites de la justice.    - declinantia verba, Varr.: mots déclinables, mots variables.
    * * *
    dēclīno, āre, āvi, ātum - tr. et intr. - [st2]1 [-] détourner, dévier, s'écarter. [st2]2 [-] au fig. écarter; s'éloigner de, différer, diminuer, se rejeter sur. [st2]3 [-] éviter, esquiver, fuir. [st2]4 [-] donner une flexion grammaticale, dériver, décliner, conjuguer. [st2]5 [-] prendre une flexion grammaticale, se décliner, se conjuguer.    - a Roma declinare: se détourner de Rome.    - a malis declinare: éviter le mal.    - a proposito declinare: s’écarter de son projet.    - declinare sese recta regione viai (= viae), Lucr.: se détourner de la ligne droite.    - declinare agmen, Liv.: diriger son armée d'un autre côté.    - declinare lumina ex aliquo, Cat.: détourner les regards de qqn.    - declinare lumina somnio, Virg.: fermer les yeux pour dormir.    - paulum ad dexteram de via declinavi, Cic.: j'ai pris un peu sur la droite.    - quaedam verborum figurae paulum figuris sententiarum declinantur, Quint.: quelques figures de mots diffèrent un peu des figures de pensées.    - declinare a proposito, Cic.: s'éloigner du but.    - declinat amor, Ov.: l'amour diminue.    - declinare ad discendum jus, Quint.: se rejeter sur l'étude du droit.    - ad illa (remedia) declinandum est, Quint.: il faut en venir à ces remèdes.    - declinare in pejus, Quint.: devenir pire.    - declinare ictum, Liv.: parer un coup.    - declinare vitia, Cic.: fuir les vices.    - declinare laqueos judicii, Cic. Mil. 15.40: tâcher d'échapper aux poursuites de la justice.    - declinantia verba, Varr.: mots déclinables, mots variables.
    * * *
        Declino, declinas, penul. prod. declinare, Se destourner, Eviter, Eschever, Decliner, Se gauchir et tirer à costé pour eviter un coup, Parer au coup.
    \
        Non declinare a loco aliquo. Cic. Ne se bouger d'un lieu, et ne s'en partir.
    \
        Declinare de via, per translationem, pro Aberrare. Cic. Aller hors du chemin, Se fourvoyer, S'esquarter.
    \
        Declinare se extra viam. Plaut. Se destourner du chemin, S'esgarer, Se fourvoyer, S'esquarter.
    \
        Paulatim declinat amor. Ouid. L'amour legitime et fraternel se tourne petit à petit en amour illicite et meschant.
    \
        Declinat in vesperum dies. Columel. Le jour s'abbaisse sur le vespre, Il vient à la nuict, Le jour decline, Le jour est sur son declin.
    \
        Somnus declinat ocellos. Propert. Abbaisse.
    \
        Appetere et Declinare, contraria. Cic. Fuir, Eviter.
    \
        A malis natura declinamus. Cic. Naturellement nous sommes enclins à fuir et eviter et nous tirer arriere du mal.
    \
        Declinare ab religione officii. Cic. S'esbransler du debvoir auquel on est tenu, Ne point faire ce qu'on doibt, S'esquarter, et s'esloingner de son debvoir.
    \
        Declinare de statu. Cic. Se desmouvoir de sa constance, Ne point persister et perseverer.
    \
        A delictis quae parua videntur, est diligentius declinandum. Cic. Il s'en fault tirer arriere, Il les fault fuir, eviter.
    \
        Huc declinabam nec inuitus. Cic. J'y condescendoye, C'estoit là où je vouloye venir.
    \
        Nec declinatam quicquam ab aliarum ingenio vllam reperias. Terent. Qui soit le moins du monde esloingnee, et differente de la nature des autres.
    \
        Declinat a topazio in aurum. Plin. Elle tire un petit plus sur l'or.
    \
        Declinare agmen aliquo. Liu. Remuer d'un lieu en autre.
    \
        Declinare, Vitare. Cic. Declinetque ea quae nocitura videantur. Qu'il evite et fuye ou escheue.
    \
        Declinare certamen, et Detrectare, pro eodem ponit Liuius. Fuir la lice, Ne vouloir point combatre.
    \
        Declinare ictum. Liu. Destourner le coup, ou eviter, Se gauchir et tirer à costé pour eviter le coup.
    \
        Declinare nomina et verba. Quintil. Decliner et Conjuguer les noms et les verbes.

    Dictionarium latinogallicum > declino

  • 7 facilis

    făcĭlis, e, adj. (archaic forms nom. sing. facil, Plaut. Trin. 3, 2, 53; adv. facul, like difficul, simul; v. under adv. 2, and cf. Paul. ex Fest. p. 87 Müll.), [facio, properly, that may be done or made; hence, pregn.], easy to do, easy, without difficulty.
    I.
    In gen.
    A.
    Prop., constr. absol., with ad (and the gerund), the supine, inf., ut, and the dat.
    (α).
    Absol.:

    nulla est tam facilis res, quin difficilis siet, quam invitus facias,

    Ter. Heaut. 4, 6, 1; cf.:

    facilis et plana via (opp. difficilis),

    Plaut. Trin. 3, 2, 20:

    quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat,

    Caes. B. G. 2, 27 fin.; cf.

    also: mihi in causa facili atque explicata perdifficilis et lubrica defensionis ratio proponitur,

    Cic. Planc. 2, 5:

    justa res et facilis,

    Plaut. Am. prol. 33:

    facilis et prompta defensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 237; cf.:

    facilis et expedita distinctio,

    id. Fin. 1, 10, 33:

    facilia, proclivia, jucunda,

    id. Part. Or. 27, 95; cf.:

    proclivi cursu et facili delabi,

    id. Rep. 1, 28:

    ascensus,

    Caes. B. G. 1, 21:

    aditus,

    id. ib. 3, 25 fin.;

    descensus Averno,

    Verg. A. 6, 126; Cic. de Imp. Pomp. 14, 41; cf.:

    celerem et facilem exitum habere,

    Caes. B. C. 3, 22 fin.:

    lutum,

    easy to work, Tib. 1, 1, 40:

    fagus,

    Plin. 16, 43, 84, § 229:

    humus,

    easy to cultivate, mellow, Curt. 4, 6, 5:

    arcus,

    Val. Fl. 1, 109:

    jugum,

    easy to climb, Prop. 4 (5), 10, 4:

    somnus,

    easy to obtain, Hor. C. 2, 11, 8; 3, 21, 4:

    irae,

    easily excited, Luc. 1, 173:

    saevitia,

    easily overcome, Hor. C. 2, 12, 26 et saep.:

    aurae,

    gentle, Ov. H. 16, 123:

    jactura,

    easily borne, Verg. A. 2, 646:

    cera,

    easily shaped, Ov. M. 15, 169:

    victus,

    copious, Verg. G. 2, 460.— Comp.:

    iter multo facilius atque expeditius,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni?

    Cic. Lael. 4, 14:

    faciliore et commodiore judicio,

    id. Caecin. 3, 8.— Sup.:

    quod est facillimum, facis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 4; cf. Cic. Rep. 2, 3:

    concordia,

    id. ib. 1, 32:

    hujus summae virtutis facillima est via,

    Quint. 8, 3, 71:

    in quibus (ceris) facillima est ratio delendi,

    id. 10, 3, 31 et saep.—
    (β).
    With ad and the gerund:

    nulla materies tam facilis ad exardescendum est,

    Cic. de Or. 2, 45, 190:

    ad subigendum,

    id. Rep. 2, 41:

    ad credendum,

    id. Tusc. 1, 32, 78:

    palmae ad scandendum,

    Plin. 13, 4, 7, § 29.— Comp.:

    faciliora ad intelligendum,

    Quint. 2, 3, 8.— Sup.:

    haec ad judicandum sunt facillima,

    Cic. Off. 3, 6, 30; id. Fin. 2, 20.—
    (γ).
    With ad and subst.:

    faciles ad receptum angustiae,

    Liv. 32, 12, 3:

    mens ad pejora,

    Quint. 1, 2, 4:

    credulitas feminarum ad gaudia,

    Tac. A. 14, 4.— Comp.:

    mediocritas praeceptoris ad intellectum atque imitationem facilior,

    Quint. 2, 3, 1.—
    (δ).
    With supine:

    facile inventust,

    Plaut. Trin. 3, 2, 53:

    res factu facilis,

    Ter. Heaut. 4, 3, 26:

    cuivis facile scitu est,

    id. Hec. 3, 1, 15:

    facilis victu gens,

    abounding in resources, Verg. A. 1, 445 Wagn.:

    (Cyclops) nec visu facilis nec dictu affabilis ulli,

    id. ib. 3, 621; cf.:

    sapiens facilis victu fuit,

    Sen. Ep. 90, 11.— Comp.:

    nihil est dictu facilius,

    Ter. Ph. 2, 1, 70.— Sup.:

    factu facillimum,

    Sall. C. 14, 1.—
    (ε).
    With inf.:

    materia facilis est, in te et in tuos dicta dicere,

    Cic. Phil. 2, 17, 42:

    facilis vincere ac vinci vultu eodem,

    Liv. 7, 33, 2:

    facilis corrumpi,

    Tac. H. 4, 39:

    Roma capi facilis,

    Luc. 2, 656.—So esp. freq. in the neuter, facile est, with a subject-clause:

    id esse verum, cuivis facile est noscere,

    Ter. Ad. 5, 4, 8:

    quod illis prohibere erat facile,

    Caes. B. C. 1, 50, 2:

    neque erat facile nostris, uno tempore propugnare et munire,

    id. ib. 3, 45, 4; Quint. 6, 4, 20:

    nec origines persequi facile est,

    Plin. 3, 5, 6, § 46:

    quīs facile est aedem conducere,

    Juv. 3, 31; 4, 103.— Comp.:

    plerumque facilius est plus facere quam idem,

    Quint. 10, 2, 10; 12, 6, 7.— Sup.:

    stulta reprehendere facillimum est,

    Quint. 6, 3, 71; 11, 1, 81.—
    (ζ).
    With ut:

    facilius est, ut esse aliquis successor tuus possit, quam ut velit,

    Plin. Pan. 44, 3; 87, 5; cf. with quod: facile est quod habeant conservam in villa, Varr. R. R. 2, 10, 6.—
    (η).
    With dat.:

    terra facilis pecori,

    i.e. suitable, proper, Verg. G. 2, 223; cf.:

    campus operi,

    Liv. 33, 17, 8:

    facilis divisui (Macedonia),

    id. 45, 30, 2:

    neque Thraces commercio faciles erant,

    Liv. 40, 58, 1:

    homines bello faciles,

    Tac. Agr. 21:

    juvenis inanibus,

    easily susceptible, open to, id. A. 2, 27; cf.:

    facilis capessendis inimicitiis,

    id. ib. 5, 11. —
    (θ).
    With gen. ( poet.):

    Hispania frugum facilis,

    fertile in, Claud. Laud. Seren. 54.—
    b.
    Adverbially, in facili, ex (e) facili, and rarely, de facili, easily:

    cum exitus haud in facili essent,

    not easy, Liv. 3, 8, 9 Drak.:

    in facili,

    Sen. Clem. 1, 7: Plin. 18, 28, 68, § 274; Dig. 26, 3, 8:

    ita adducendum, ut ex facili subsequatur,

    easily, Cels. 7, 9 med.:

    ex facili tolerantibus,

    Tac. Agr. 15 init.: ex facili, Cel. 6, 1, 1; Plin. 37, 4, 15, § 60;

    for which: e facili,

    Ov. A. A. 1, 356: de facili ab iis superabuntur, Firm. Math. 5, 6.—
    B.
    Transf.
    a.
    Of persons that do any thing with facility, ready, quick. — Constr. with ad, in, and simple abl.:

    facilis et expeditus ad dicendum,

    Cic. Brut. 48, 180:

    sermone Graeco promptus et facilis,

    Suet. Tib. 71; cf.:

    promptus et facillis ad extemporalitatem usque,

    id. Tit. 3:

    faciles in excogitando et ad discendum prompti,

    Quint. 1, 1, 1:

    exiguo faciles,

    content, Sil. 1, 615.—
    b.
    Of things, easily moving:

    oculi,

    Verg. A. 8, 310:

    manus,

    Ov. F. 3, 536:

    cervix,

    Mart. Spect. 23:

    canes, i. e. agiles,

    Nemes. Cyneg. 50.
    II.
    In partic.
    A.
    Of character, easy, good-natured, compliant, willing, yielding, courteous, affable:

    facilis benevolusque,

    Ter. Hec. 5, 1, 35:

    comes, benigni, faciles, suaves homines esse dicuntur,

    Cic. Balb. 16, 36:

    facilis et liberalis pater,

    id. N. D. 3, 29, 73:

    lenis et facilis,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    facilis et clemens,

    Suet. Aug. 67:

    facilem populum habere,

    Cic. Fam. 7, 1, 4:

    facilem stillare in aurem,

    Juv. 3, 122:

    di,

    id. 10, 8. —With in and abl.:

    facilem se in rebus cognoscendis praebere,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 11, § 32; cf.:

    facilis in causis recipiendis,

    id. Brut. 57, 207:

    faciles in suum cuique tribuendo,

    id. ib. 21, 85:

    faciles ad concedendum,

    id. Div. 2, 52, 107.—With in and acc.:

    sic habeas faciles in tua vota deos,

    Ov. H. 16, 282.—With inf.:

    faciles aurem praebere,

    Prop. 2, 21, 15 (3, 14, 5 M.):

    O faciles dare summa deos,

    Luc. 1, 505.—With gen.:

    facilis impetrandae veniae,

    Liv. 26, 15, 1:

    alloquii facilis (al. alloquiis),

    Val. Fl. 5, 407.— Absol.:

    comi facilique naturā,

    Suet. Gramm. 7:

    facili ac prodigo animo,

    id. Vit. 7.— Comp.:

    facilior aut indulgentior,

    Suet. Vesp. 21; Quint. 7, 1, 27; Flor. 4, 11, 2.— Sup.:

    quid dicam de moribus facillimis,

    Cic. Lael. 3, 11.—
    B.
    Of fortune, favorable, prosperous:

    res et fortunae tuae... quotidie faciliores mihi et meliores videntur,

    Cic. Fam. 6, 5, 1; Liv. 23, 11, 2.— Adv. in four forms: facile, facul, faculter, and faciliter.
    1.
    făcĭlĕ (the class. form).
    (α).
    easily, without trouble or difficulty:

    facile cum valemus recta consilia aegrotis damus,

    Ter. And. 2, 1, 9:

    quis haec non vel facile vel certe aliquo modo posset ediscere?

    Cic. de Or. 2, 57, 232:

    vitia in contraria convertuntur,

    id. Rep. 1, 45.— Comp.:

    cave putes, aut mare ullum aut flammam esse tantam, quam non facilius sit sedare quam, etc.,

    Cic. Rep. 1, 42 fin.:

    quo facilius otio perfruantur,

    id. ib. 1, 5: id hoc facilius eis persuasit, quod, etc., Caes, B. G. 1, 2, 3.— Sup.:

    ut optimi cujusque animus in morte facillime evolet tamquam e custodia,

    Cic. Lael. 4, 14:

    facillime fingi,

    id. Cael. 9, 22:

    facillime decidit,

    id. Rep. 2, 23:

    mederi inopiae frumentariae,

    Caes. B. G. 5, 24, 6 et saep.—
    (β).
    To add intensity to an expression which already signifies a high degree, certainly, unquestionably, without contradiction, beyond dispute, by far, far (often in Cic.;

    elsewh. rare): virum unum totius Graeciae facile doctissimum,

    Cic. Rab. Post. 9, 23:

    facile deterrimus,

    id. Tusc. 1, 33, 81:

    genere et nobilitate et pecunia facile primus,

    id. Rosc. Am. 6, 15; cf.:

    virtute, existimatione, nobilitate facile princeps,

    id. Clu. 5, 11:

    facile princeps,

    id. Div. 2, 42, 87; id. Fam. 6, 10, 2; id. Univ. 1; Flor. 3, 14, 1:

    facile praecipuus,

    Quint. 10, 1, 68:

    facile hic plus mali est, quam illic boni,

    Ter. And. 4, 3, 5: Pe. Sed tu novistin' fidicinam? Fi. Tam facile quam me, as well as I do myself, Plaut. Ep. 3, 4, 68.—With verbs that denote superiority (vincere, superare, etc.):

    post illum (Herodotum) Thucydides omnes dicendi artificio, mea sententia, facile vicit,

    Cic. de Or. 2, 13, 56; cf. id. Off. 2, 19, 59; id. Rep. 1, 23; cf.

    also: stellarum globi terrae magnitudinem facile vincebant,

    id. ib. 6, 16 fin.; id. de Or. 1, 33, 150:

    Sisenna omnes adhuc nostros scriptores facile superavit,

    id. Leg. 1, 2, 7; cf. id. de Or. 3, 11, 43:

    facile palmam habes!

    Plaut. Trin. 3, 2, 80.— In naming a large amount, quite, fully:

    huic hereditas facile ad HS. tricies venit testamento propinqui sui,

    Cic. Verr. 2, 2, 14, § 35.—
    (γ).
    With a negative, non facile or haud facile, to add intensity, not easily, i.e. hardly:

    mira accuratio, ut non facile in ullo diligentiorem majoremque cognoverim,

    Cic. Brut. 67, 238:

    sed haud facile dixerim, cur, etc.,

    id. Rep. 1, 3 fin.; cf.:

    de iis haud facile compertum narraverim,

    Sall. J. 17, 2:

    animus imbutus malis artibus haud facile libidinibus carebat,

    id. C. 13, 5. —
    b.
    Readily, willingly, without hesitation:

    facile omnes perferre ac pati,

    Ter. And. 1, 1, 35; cf.:

    te de aeternitate dicentem aberrare a proposito facile patiebar,

    Cic. Tusc. 1, 33, 81:

    disertus homo et facile laborans,

    id. Off. 2, 19, 66:

    ego unguibus facile illi in oculos involem,

    Ter. Eun. 4, 3, 6.— Comp.:

    locum habeo nullum, ubi facilius esse possim quam Asturae,

    Cic. Att. 13, 26, 2.—
    c.
    (Acc. to facilis, II. B.) Pleasantly, agreeably, well:

    propter eas (nugas) vivo facilius,

    Plaut. Curc. 5, 2, 6:

    cum animo cogites, Quam vos facillime agitis, quam estis maxume Potentes, dites, fortunati, nobiles,

    Ter. Ad. 3, 4, 56:

    facillime agitare,

    Suet. Vit. Ter. 1:

    ubi Crassus animadvertit, suas copias propter exiguitatem non facile diduci,

    not safely, Caes. B. G. 3, 23, 7.—
    2.
    făcul (anteclass.), easily: nobilitate facul propellere iniquos, Lucil. ap. Non. 111, 19; Pac. ib. 21:

    haud facul, ut ait Pacuvius, femina una invenietur bona,

    Afran. ib. 22:

    advorsam ferre fortunam facul,

    Att. ib. 24.—
    3.
    făculter, acc. to the statement of Paul. ex Fest. p. 87, 1 Müll.; cf. Mart. Cap. 3, § 325. —
    4.
    făcĭlĭter (post-Aug.; predominating in Vitruvius; censured by Quint. 1, 6, 17), easily:

    ferrum percalefactum faciliter fabricatur,

    Vitr. 1, 4, 3 et saep.; Mart. Cap. 3, § 325.

    Lewis & Short latin dictionary > facilis

  • 8 unrecht

    unrecht, pravus (verkehrt, z.B. quid rectum pravumque sit discere). – alienus (fremd, dah. unangemessen, ungünstig, z.B. locus, tempus). – in unr. Hände, an den unrechten Mann kommen, in alienas manus devenire (auch bildl. = vom unrechten Mann gehört werden, z.B. von einem Gespräch); in alienum incĭdere (zufällig in unrechte Hände geraten, z.B. von einem Brief): auf unrechte Wege geraten, aberrare a via (eig.); a recto declinare (bildl.): auf unrechten Wegen sein, prava acqui studia (bildl.): die haben fürwahr nicht unr. gesehen, die etc., nec nihil profecto viderunt, qui etc. – unr. haben, perperam iudicare od. statuere. – unr. leiden, unr. tun, s. Unrecht.

    deutsch-lateinisches > unrecht

  • 9 verirren, sich

    verirren, sich, itinere deerrare (vom Wege ab. irren). – viā decipi (den Weg verfehlen). – sich v. von etc., aberrare ab od. ex m. Abl. od. m. bl. Ablat. (z.B. a patre [v. Sohne]: ex agmine [v. Schiffen]: u. pecore [von einem Stier]); deerrare ab alqo (z.B. a ceteris). – verirre dich nicht. zu weit, ne quo hinc abeas longius. Verirrung, error (eig. das unabsichtliche Abkommen vom Wege: dann bildl. = Irrtum). – erratum (bildl., Fehltritt; z.B. errata aetatis meae [meiner Jugend]).

    deutsch-lateinisches > verirren, sich

  • 10 deerro

    dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).
    I.
    Lit.:

    deerrare a patre,

    Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;

    for which itinere,

    Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:

    equi deerantes via,

    Sen. Hippol. 1070.—
    b.
    Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:

    jaculantium ictus deerraturos negant,

    Plin. 28, 8, 27, § 100:

    si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,

    id. 11, 37, 66, § 176.—
    II.
    Trop., to err, stray, deviate:

    magnopere a vero,

    Lucr. 1, 712:

    ab eo quod coeperimus exponere,

    Auct. Her. 1, 9, 14:

    verbis,

    Quint. 12, 10, 64:

    significatione,

    id. 1, 5, 46:

    quia sors deerrabat ad parum idoneos,

    fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:

    ubi semel recto deerratum est,

    Vell. 2, 3 fin.—Absol.:

    multos enim deerrasse memoria prodidit,

    Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > deerro

См. также в других словарях:

  • aberrare — {{hw}}{{aberrare}}{{/hw}}v. intr.  (io aberro ; aus. avere ) Sviarsi | Deviare dalla norma, dal giusto: aberrare dalla retta via. ETIMOLOGIA: dal lat. aberrare ‘allontanarsi’, comp. di ab ‘da’ ed errare ‘vagare’ …   Enciclopedia di italiano

  • Thür — 1. A breite Thür herein ün a schmale heraus. (Jüd. deutsch. Warschau.) Von anscheinend lockenden Geschäften, die uns später viel Sorge machen. 2. An der Thür des vollen Gewölbes drängen sich Freunde und Verwandte, aber die kalte Küche ist leer. 3 …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • fourvoyer — Fourvoyer, act. acut. Et vient de l adverbe Latin, Foras, dehors, et du nom Via, chemin. C est se jetter par mesgarde et ignorance hors du chemin. Faillir son chemin, Aberrare, A via decedere, Via excedere, Liu. lib. 23. Se fourvoyer, Errare.… …   Thresor de la langue françoyse

  • tordre — Tordre, Torquere, Contorquere, Distorquere, Intorquere, Obtorquere, Retorquere, Viere. Tordre le col et pancher la teste d une part et d autre, Ceruicem reponere. Tordre le sarment, Sarmentum retorquere. Se tordre et fourvoyer, Aberrare, Via… …   Thresor de la langue françoyse

  • destordre — Destordre, Detorquere, Distorquere. Destordre le talon, Intorquere talum. Se destordre et fourvoyer, Aberrare, Via deerrare, Errare via, Declinare de via …   Thresor de la langue françoyse

  • desvoyer — Se Desvoyer, Aberrare, Deerrare, Deerrare via vel itinere, Decedere itinere. Desvoyer aucun, Aliquem recta via depellere, Deducere aliquem de statu vitae. Se desvoyer du principal, et cercher à faire des incidens, De curriculo causae summae… …   Thresor de la langue françoyse

  • escart — Escart, m. acut. Il se prend ores pour le reject ou rebut que les joueurs de pille, prime, cent, ou autre jeu aux cartes font de celles qui ne leur servent, au lieu desquelles le donneur leur en baille d autres au hazard. De là vient le verbe… …   Thresor de la langue françoyse

  • sviare — A v. tr. 1. deviare, volgere altrove, fuorviare, depistare, dirottare, rimuovere, stornare CONTR. indirizzare, instradare, rivolgere 2. (fig., una persona) distogliere, distrarre, allontanare, fuorviare □ (dalla retta via) traviare, corrompere,… …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • rencontrer — Rencontrer, Occurrere, Offendere, Habere obuiam, Incidere in euntem, In aliquem incurrere. Rencontrer et aller au devant, Occursare. Rencontrer d adventure, Nancisci. Rencontrer quelqu un qu on ne cerchoit pas, Incidere in aliquem. Bud. ex Papin …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»